Carrera Popular Xinzo de Limia – Cto. Gallego 10 k en ruta
Dos carreras en una y 7 nécoras en las dos.
Por un lado se corrió la carrera popular, en la que el CARMA y pastelería El Trigal tuvieron su representación con Aurora y Óscar.
AL mismo tiempo, se celebró el Campeonato de Galicia de 10 k en ruta, donde nuestros compañeros Ferre, Josué, Javi, Miguel Ángel y Pancho dieron lo mejor de sí mismos.
¡Y vaya si lo dieron!
Pero mejor que nos lo cuenten algunos de los protagonistas
«Este domingo se celebró la Carreira popular Xinzo de Limia, a la cual no falto desde que empecé a correr porque es la carrera de mi pueblo, por tanto, cita obligatoria. Este año se notaba que además era Campeonato Gallego, ya que el número de corredores era bastante más elevado que otros años.
Como viene siendo habitual estos días en Xinzo, amanecía un bonito día soleado, pero como no, con una ventolera que sabíamos que nos complicaría la carrera.
Acudimos a la popular Óscar y yo, y al campeonato los compañeros Ferre, Josué, Javi, Miguel Ángel y nuestro Presi. También Luis Sá, que no pudo participar por una lesión pero se acercó a animar.
No mucho más que contar, llegamos, hicimos Carmafoto, calentamos y corrimos luchando contra el viento, y mucho.
Mi propósito de bajar de 50′ no fue posible, pero contenta con el segundo puesto de mi categoría y con mi trofeo de segunda atleta local femenina (que este año estaba más complicado, ya que las chicas de Xinzo parece que se van animando).
Destacar ese primer puesto de Ferre en su categoría, en el Campeonato Gallego, mi más sincera enhorabuena!!
Aurora
“Quedando Campeón gallego de mi categoría .
Circuito rápido pero con el inconveniente de que soplaba muchísimo el viento, con lo que hubo que adaptarse a las circunstancias y buscar un buen grupo.
Al ver a falta de 2 km que mantenía una distancia prudente con el segundo me dediqué a mantener la distancia y desgastar lo menos posible, que este mes toca mucha competición.
Distancia: 10k
Tiempo : 34’45”
Seguimos sumando
Gracias a El Trigal Panadería Pastelería
Gracias a Training Alejandro Gómez”
Ferre
“Acudí junto a Javi Conde y Miguel Ángel Fernández en CARMA bus hasta Xinzo para disputar el Gallego 10 Km ruta. Sobre un circuito de 5 Km prácticamente plano al que se daba dos vueltas, en mi caso, con la ilusión de estar en 38’20» – 38’40».
Llegar, llegaba descansado, ya que desde el jueves no pude entrenar por cuestiones de trabajo.
Antes de calentar CARMA foto y luego poco más de 10′ de calentamiento en los que ya se notaba que la carrera iba a ser complicada debido al viento.
Ya estaba mentalizado de hacer una carrera con cabeza y más claro lo tenía con las condiciones reinantes. Quedara con el míster en salir a 4’00» – 3’55» y con Miguel Ángel salí con esa idea. Primer Km en 3’53» y pasándonos bastantes corredores y el segundo en 3’55». En la larga recta del circuito me sorprendo al comprobar que el tercer Km sale en 3’47» y al girar para volver sobre nuestros pasos se entiende: teníamos el viento a favor. Por eso el cuarto Km se hace complicado saliendo en 3’59». Aún así ya mejorando puestos. Quinto Km en 3’57» y pasando mitad de carrera en 19’46», ya consciente de que las expectativas era imposible de cumplirlas pese a que las sensaciones no eran malas.
El siguiente Km repetimos el 3’57» y mi compañero va sufriendo. Cuando volvemos a enfilar la recta sale el séptimo Km en 4’03» y decido cambiar de ritmo que además coincide con el trazado con viento favorable (3’46» el octavo Km) y desgraciadamente Miguel Ángel se queda por flato. El noveno aguantando el tipo con 3’57» siguiendo la estela malamente de Iria Fontela y Alberto Asensio (a estas alturas ya no voy cómodo) y último Km en 3’52».
5º en la categoría M50.
No salió el tiempo esperado pero contento dadas las circunstancias.”
Pancho

Josué, Luis Sá, Aurora, Pancho, Miguel Ángel, Javi Conde y Ferre
13 Ferre 34:45 (Campión Galego M45)
14 Josué 35:12 (5º Senior Campionato Galego)
33 Javi Conde 36:59 (7º M40 Campionato Galego)
79 Pancho 39:31 (5º M50 Campionato Galego)
110 Óscar 41:34
166 Miguel Ángel 44:48 (19º Campionato Galego)
229 Aurora 50:50 (2ª Femenina local)
42 kms Barbanza
«Nos plantamos en Riveira Ramiro, Pedrosa, Alfonso y yo a hacer los 42 km del Barbanza. Allí ya nos dicen que por tema de medio ambiente iban a ser más de 42 kilómetros y efectivamente llegamos a 44. Ya en la salida hablamos de lo tarde que se salía 9:30 am y teniendo en cuenta que el día iba a ser duro por el calor yo salí tranquilo. Primeros kilómetros de tanteo hasta el avituallamiento del km 8 en el que llego en menos de 1 hora, antes había dejado marchar a los compañeros sabiendo que el calor y yo no somos buenos amigos y que el ritmo de «tranqui» de ellos podría matarme. Igualmente hice toda la carrera acompañado, pero a ella ya os la presentare más tarde. Ya en primer avituallamiento me doy cuenta que el agua no está fresca e iba a ser la tónica del día y mi perdición desde el km 32. Después del avituallamiento tenemos la primera subida para calentar y en la bajada ELLA empezó a darme charla , nunca la había visto en una carrera y parecía que me conocía de toda la vida. De ahí subida a Forcados , subida de las que me encantan , un cortafuegos al principio , descansillo pistero en medio y petada final casi poniendo las manos en suelo con las dunas de Corrubedo al fondo. Preciosa y dura subida sobre todo el ultimo km que lo hago en 27 minutos. Las vistas desde arriba espectacular viendo Finisterre, Cíes, Corrubedo, illa de Arousa una tónica que se repite en las siguientes cimas, salvo la visión de Finisterre.
De ahí bajada y ELLA , que la había dejado en la subida vuelve, pero se descuelga y vuelve nuevamente no es capaz de seguir el ritmo, pero a veces llega para quedarse o irse incluso . Os la presentaría ahora, pero todavía no es el momento. De ahí subida a Inxerto , la menos dura de las 3 subidas fuertes porque tiene avituallamiento en el medio pero después de Forcados , ya tira lo justo y a parte le da todo el sol de pleno. ELLA se vuelve a quedar en la subida, ni siquiera la escucho detrás. Coronamos y empiezo a trotar en este terreno ELLA llega para quedarse un tramo largo , hasta Salgueiro es un terreno favorable para ser monte y cuando veo el avituallamiento al final de una pista, nos manda para abajo hasta el rio y subida exprés que no me esperaba. llego en tiempo a Salgueiro para el corte, me sobraron 45 minutos de ahí viendo el perfil había una V ( bajada subida) que por km y hora del día iba a ser clave, bajada muy difícil donde ELLA aprovechaba a darme charla en las zonas mas correderas y llegamos a unas pozas espectacular con una subida larga y dura al lado de la cascada que llenaba las pozas. El tramo mas bonito a mi juicio de la carrera. ELLA nuevamente en la subida desaparece y llego al alto dirección a la Curota.
Ahí ELLA vuelve y menos mal que me encuentro con Paula una compañera que conozco del GMTA y me da charla toda la bajada hasta Moldes , sino es por Paula la crisis después de Moldes me hubiese dado antes y gracias a Paula ELLA se silencio un poco. En Moldes me doy cuenta que se va a hacer largo , mucho calor y dolor de barriga , llevo ya 5 km que no bebo ni como , me da asco todo , no puedo beber una bebida caliente mas y ya tomo la decisión de ir hasta meta sin beber 2 horas en total que con el calor que hacia fue una locura, pero bebía o vomitaba. De ahí a meta un suplicio me perdí 2 veces ( por perder hablo menos de 200 metros ) por el apijote que llevaba. Y ya entro en el asfalto , un chico me avisa que voy justo para entrar en las 8 horas de corte. En otro momento me da igual , pero me dije » coño estoy de entreno para Tenerife» y allí la meta es parecida a través del paseo de la playa entonces bebí un trago caliente me tire todo lo que tenia encima y me lance a lo que me daba para llegar tenia 12 minutos para 2 km . Sufrí como un perro , pero en Tenerife me puede pasar lo mismo con el limite ( allí de 24 horas) y sufrir para morir en la orilla allí no me lo perdonaría. Total que 7 horas y 58 minutos cuando vi que me sobraba me pare a 50 metros de meta y entre tranquilo.
Ahora solo me quedaba esperar por ELLA, no se que había pasado , seguramente por el cambio de ritmo o el calor o el dolor de estomago , pero ELLA no venia y no se le escuchaba. Pero ahora ya es el momento , quien es ELLA?¿?¿ En la primera bajada ELLA se manifestó , una contractura o tirón en el isquio derecho que me iba pinchando pero no de forma normal, sino de a ratos, cuando estaba tranquilo ELLA daba tirón, en 3 minutos 5 tirones , en 30 minutos ninguno. Todos hemos tenido a ELLA en alguna ocasión queda menos de 1 mes para Tenerife, y a mi me toco en el isquio, a otros ELLA es el talón o EL es el gemelo, pero siempre aparece ahí 3-4 semanas antes de la gran carrera. Así de simple ELLA se llama Bluetrail Tenerife.»
Iván

Alfonso, Iván, Ramiro y Pedrosa
O inferno do Barbanza
«Ate Riveira desprazamonos 4 necoras: Ivan, Alfonso, Pedrosa e mais eu (Millara non pudo ir por enfermedade)
O día quente facia prever que a carreira non ia ser un paseo polo monte, a hora de saida xa se facia notar o calor, os primeiros kilómetros son fáciles de correr, e iso non e bo; empecei consciente do calor e do meu ritmo, nas ultimas semanas os entrenos non foran como tiña previsto, e chegaba con dudas; sentindome ben, collin un ritmo de trote e ia comodo, ate que de repente me gritan os compañeiros dende atras, que vou por mal camiño, buscamos as cintas e ala imos, Pedrosa e Alfonso collen a dianteira, e ate case o final da carreira, xa non son quen de collelos, Ivan queda por detrás, o seu ritmo; as sensacions cambiaron e xa non vou comodo.
Chegamos a primeira subida seria: Os Forcados, empezo a arrastrarme, parando de cando en vez, ainda teño os compañeiros a uns metros, pero sei que teño que baixar o meu ritmo e tentar chegar a meta como sexa; pouco a pouco vou quedando solo, camiñando e trotando onde o terreo o permitia; pasan os kilómetros e chegando cerca do avituallamento do km 20, empeza o calvario, os quadriceps ameazan con bloquearse, dende ahí ate meta, son continuas as veces que se poñian en tensión querendo acalambrarse; xestionar a hidratación, usar os regatos e botar man da cremiña que levava na mochila: physiorelax efecto frio.
Chegamos a outra das petadas do día: a subida a Curota, sei que tras coronala, os 14kms que quedan, son favorables, iso pensaba eu, porque a ameaza dos calambres, faciame baixar dando pequenos saltiños, e mira que me gusta correr por eses sendeiros tecnicos, pero hoxe non era o día; pasan os kilómetros e as sensacions van recuperandose, o obxetivo era chegar en menos das 8 horas marcadas pola organización, e asi vou queimando kilómetros, parandome a charlar un ratiño coa boa, e amable, xente dos avituallamentos; vou descontando kilómetros e sendo consciente de que se todo vai ben, e manteño a raia os calambres, podo chegar en menos de 7 horas e media; levaba muito tempo sen ver corredores, nin por diante, nin por detrás, e de repente miro 2 diante, o que non contaba eu era que foran Alfonso e Pedrosa, sabia que algo non corria ben, pois contaba que xa estarian duchados e tomando cervezas en meta; o compañeiro Pedrosa non ia ben, e Alfonso non o deixo quedar solo, pois que mellor compañía podía buscar ca dos meus compañeiros, e asi fomos camiñando eses últimos 4 kilometros, de charla; faltando uns 300 metros, o compañeiro Pedrosa, animouse a trotar e asi rematou o día: cruzando a meta os 3 xuntos.
PD: gracias a boa xente do Barbanza polo bo trato e cariño mostrados hacia este humilde corredor, o cariño e respeto son mutuos»
Ramiro