Seleccionar página

Hace poco hablábamos de las CARMA fotos. Hay una dinámica general en éstas. Vamos a una competición, quedamos a una hora para hacernos la foto. Ya desde el principio hay compañeros que dicen aquello de “bueno, intentaré llegar a tiempo”.

También puedes seguir nuestras aventuras y carreras en Instagram

Y llega la hora de hacerse la foto y ahí estamos…algunos. Unos han llegado 10’ antes para no retrasarse, otros llegan justo a tiempo, nos hacemos la foto, no estamos todos, como siempre falta gente.

“Vamos a esperar un rato, que fulanito viene seguro”.

“Bufff, conociendo a menganito…”

Y cuando nos vamos a ir a calentar, siempre aparece alguno de los rezagados.

Y otros ni aparecen. O llegan tarde, o se les ha olvidado…no llegan.

Con las crónicas del fin de semana de este blog pasa algo similar.

“Yo os mando información”

“A ver si os mando unas fotos”

“Ya escribiré mi crónica”

La buena voluntad y las ganas de colaborar son grandes, pero llega el momento y…

Algunos mandan información antes de irse a la ducha

Otros llegan a casa y escriben

Otros lo dejan para más tarde

Otros mandan la información una vez publicado el artículo

Incluso algunos dicen “eh, que os habéis olvidado, que yo corrí en Cuspedriños, y no lo habéis puesto”.

Y este equipo de redacción se ríe y piensa… “bueno, esto es el CARMA, va en nuestro ADN”.

Y con estos mimbres hacemos estos cestos, como decía mi abuela, y así llegamos a esta nueva crónica del fin de semana

 

VI Nocturna Correndo por Vigo – As Travesas

Nutrida participación de nécoras en la ciudad olívica.

Fran, José Antonio, Fon, Alicia, Alejo, Suso, Víctor, Alberto y Xan antes de la carrera CARMA foto típica. Faltan algunas nécoras

De esta carrera, es Suso quien nos manda su mini crónica

“Carreira nocturna polo barrio de Coia, onde vivo ata que en Compostela me fagan unha suculenta oferta para cambiar o padrón. Unha carreira distinta, nocturna, con moito ambiente, e cun perfil nada fácil. Ademais onte xuntouse a chuvia. Como tiña pensado correr o día seguinte (hoxe) outro 10km, a Eurocidade10 en Tui, a idea era rodar rápido pero sen volverse tolo.

A 1ª volta foi en 18’56» (3’47″/km). Ía ben, pero ao chegar á rotonda do barco comecei a notar o estómago algo revolto. Ía moi moi incómodo. Polo que decidín baixar o ritmo. Mantiven ata o km 8, a partir do cal viría unha parte moi rápida, con subidas e baixadas. Como só quedaban 2km e pese a seguir o malestar, decido aumentar algo o ritmo. O último quilómetro primeiro pica para abaixo. Xiro de 180º e recta de meta xa. Recta pero longa, moi longa. Uns 600-650 metros calculo. Aí si que comezo a cambiar o ritmo pouco a pouco e acabo bastante forte, adiantando a 4 ou 5 corredores. Fago ese km 10 en 3’28», e a 2ª volta en 18’45» (3’45″/km). Ao final moi bo tempo, baixando de 38′, moi contento. Carreira moi bonita, nocturna e co encanto de ser polas rúas «de toda a vida».

Suso

Clasificación CARMA

10 kms.

Fran Mallo (12) 35:53

Suso (34) 37:47

Alejo (39) 37:58

Víctor (60) 38:43

Alberto (136) 42:06

Mikel (169) 43:35

Xan (235) 45:33

José Antonio (236) 45:34

Carlos (275) 46:40

El Trigal

Fon (281) 46:44

Lamas (631) 47:23

Fran (633) 48:06

Y en la carrera de 5 kms, como no, nuestro veterano Caramés, subiendo al podio como primer clasificado de su categoría

VII Eurocidade10

“Despois de correr a noite anterior a Nocturna en Vigo polo barrio de Coia, hoxe tocaba arriscar e ver ata onde aguantaba nesta especial carreira entre Tui e Valença. Ao non haber moitos participantes, saín bastante adiante para intentar coller bo ritmo dende o comezo. De feito, compartín os 5 primeiros kms con Anto indo a moi bo ritmo. Quizais algo arriscado. A partir dese momento fun só ata meta, mantendo o 9º posto que aí tiña.

Nos dous quilómetros finais, con repechos moi duros ata o centro de Tui, cada metro costaba o seu. Tocaba sufrir. Forzas xa non había, e eu comezaba a pagar o esforzo da nocturna, así que limiteime a rematar e ir controlando o ritmo por se viña alguén por detrás. Cheguei exhausto a meta cun tempo de 37’06». Foron máis de 10 minutos menos que hai 5 anos (47’56»), hoxe un pouquiño máis rápido e seguro que moito menos canso que aquel día de 2012.”

Suso

Ferre en lo más alto

Y en esta carrera también el CARMA consiguió poner en lo más alto del podio la negra, esta vez gracias a Ferre, 2º de la general y 1º de su categoría.

Ferre 35:22 – 2º da xeral (1º veteranos A)

Suso 37:06 – 9º da xeral (6º senior)

Anto 38:28 – 18º da xeral (8º senior)

 

IV Meia Maratona Sunset – Caminha

Marzoa cruzó el Miño para hacer esta media maratón.

Robamos de su Facebook esta información

Con las piernas aún castigadas por el esfuerzo de ayer, pero contento de cómo han ido las cosas.

Salida fuerte en los priemros 5 kms, bajón entre los kms 8 y 13 (coincideiendo con el viento en contras y tramo con ligeros repechos), paso por le km 10 en 37’52”, y luego del km 14 a meta buen ritmo , aunque con amenaza de subida degemelo en los kms finales

Tiempo final 1:20:27

Posición 13º de 292

Sky Marathon Serra Amarela

Tras el esfuerzo de esta dura prueba, Quini nos manda su tiempo y clasificación

Puesto 60, 28 d su categoría

Tiempo 7:47:53

XII Subida Roca – O Eirado (Trail de Esgos)

«Tras el entreno del sábado en el Vixiador, el domingo Alfonso y yo nos aventuramos en el «XII Subida Roca – O Eirado» (comúnmente conocido por nosotros por el trail de Esgos).

Esta carrera tiene a un perfecto embajador en la figura de Alfonso, ya que no pierde ocasión de resaltar las virtudes de este trail cada vez que tiene oportunidad… y como pude comprobar razón no le falta. Es un recorrido bastante pistero de prácticamente solo subida a lo largo de 13km que va desde Esgos a O Eirado, pero que viene de perlas para cambiar un poco de registro tras Vilatuxe.

Antes de la carrera nos encontramos con el compañero Xavi, que tuvo la casualidad de programar un entrenamiento libre por la zona en el día de la carrera y aprovechamos para sacar la CarmaFoto de rigor.

La carrera transcurrió sin problemas en su primera mitad por un camino de piedras cubierto de una fantástica arboleda autóctona. En este tramo las lluvias de estos días nos regalaron un trazado lleno de barro y charcos, que unos disfrutamos más que otros. En la segunda parte el trazado se hace más compacto para volverse poco a poco un camino de tierra al uso. Los árboles empiezan a escasear y está más descubierto, y es ahí donde yo especialmente agradecí que esta primavera tenga vergüenza del Sol, que aún así nos dejó una temperatura más que agradable para afrontar un día que se esperaba lluvioso y frío antes de salir de cama.

Tras mucho correr y a pesar de las puntuales protestas de las piernas, llegamos los dos arriba en torno a la hora y media con muy buenas sensaciones. Tan buenas fueron que decidimos prescindir de los autobuses para bajar de vuelta al pueblo e iniciamos el descenso para completar un entrenamiento de ‘calidad’ de más de 20km.

La organización de la carrera estuvo de sobresaliente: recorrido bien señalizado, buenos avituallamientos, buen ambiente y comida y cerveza en abundancia en la postcarrera… pueden contar conmigo para más ediciones.»

Míllara